Column Lisa Kruger; De verhuizing naar Eindhoven

Dit is de tweede column van Lisa Kruger. Lees via deze link haar eerste column.

Al een aantal jaar wisten we dat het er aan zat te komen: de verhuizing naar Eindhoven. Voor ons Paralympiërs is dat best wel een grote stap. Al sinds jaar en dag traint de Paralympische zwemselectie in de provincie Utrecht, recent Amersfoort, Zeist in de jaren daarvoor. Wij weten niet beter. En voor mij persoonlijk had dat ook iets nostalgisch. De allereerste keer dat ik zwemmers met een beperking zag was in het oude KNZB bad in Zeist, toen ik daar mijn eerste nationale keuring had. Later had ik daar ook mijn eerste Paralympische trainingen, toen nog de Paralympische district trainingen. Amersfoort werd later voor mij de eerste plek waar ik op mezelf ging wonen. Eerst nog op 12 vierkante meter, die ik deelde met Chantalle Zijderveld. Later in een mooi mini-appartement in de achtertuin van iemand, welke we via Marktplaats hadden gevonden. Nog een aantal jaar later ging ik in Amersfoort voor het eerst met een partner samenwonen, alleen toen wisten we al dat het maar tijdelijk zou zijn.

De verhuizing zat er namelijk definitief aan te komen. De mensen uit het team die deze stap zouden gaan maken vonden dit geen probleem. Een beetje onhandig om je in Amersfoort gevonden plekje op te moeten opgeven was het wel, maar we zien ook zeker de voordelen er van in. Eindhoven is namelijk al hele lange tijd de thuisbasis van een groot deel van de reguliere selectie geweest. Het Pieter van den Hoogenband zwemstadion schreeuwt 'topsport', en is zeker geen verkeerde plek om terecht te komen.

Nu we officieel over zijn, is het wennen begonnen. In plaats van elke dag dezelfde banen in hetzelfde bad te huren, wisselen we nu af door de drie verschillende 50 meter banen die de Tongelreep te bieden heeft. Al moeten de trouwe baantjes zwemmers in Eindhoven daar ook nog even aan wennen, die stappen namelijk nog met grote regelmaat bijna bij de door ons gehuurde banen in. De gym is ongeveer vier keer zo groot, wat dus ook een luidere speaker voor de muziek vereist. Ook zijn Bas (de partner van eerder) en ik veel dichterbij het zwembad gaan wonen. In plaats van vijftien minuten rijden, is het nu twee minuten fietsen.

De verhuizing heeft voor mij persoonlijk wel een groot nadeel. Ondanks dat ik wist dat we zouden verhuizen, heb ik er voor gekozen om mijn studie te beginnen in Utrecht. Als mijn studie in Eindhoven beschikbaar was geweest, had ik dit natuurlijk meteen gedaan. Ik wist namelijk zeker dat ik niet zou stoppen met zwemmen in het team na de Spelen van Parijs. Maar helaas was die optie er niet, en dus was Utrecht de logische keuze, met nog een redelijke verbinding naar Eindhoven. Mijn reistijd naar de collegezaal is alleen wel verdrievoudigd door de verhuizing. Gelukkig is mijn eerste collegejaar al bijna klaar, en staat coach Bram ook heel erg open voor het ietsjes anders invullen van een trainingsdag wanneer het nodig is.

Voor nu zijn we in ieder geval erg tevreden over de faciliteiten in Eindhoven. En ondanks dat we heel tevreden terugkijken op een mooie periode in Zeist en Amersfoort, zit hier in Eindhoven toch ook stiekem wel een beetje nostalgie voor mij. Ik zwom hier namelijk mijn eerste wedstrijd als Para-zwemmer, en ik had hier mijn allereerste trainingskamp. En misschien nog wel leuker, bijna tien jaar geleden heb ik in dit bad voor het eerst Bas ontmoet, en nu wonen we 300 meter verderop samen. Dat zullen wij beiden niet bedacht hebben toen we elkaar voor het eerst zagen.

Ik hoop dat de volgende generatie Para-zwemmers hier ook heel veel mooie herinneringen gaan maken. En wij gaan hier als team zeker weer een mooi nieuw thuis van maken.

Volg Lisa via Instagram.