Waterbasketbal scheidsrechter Dolf van der Meulen aan het woord

In de Week van de Scheidsrechter zetten we onze officials in het zonnetje. Vandaag belichten we Dolf van der Meulen: ooit speler en vrijwilliger, sinds jaar en dag betrokken als scheidsrechter in het waterbasketbal. Dolf vertelt hoe hij via een uitnodiging bij een training in het waterbasketbal rolde, hoe hij de opleiding bij Nebas/NSG volgde en waarom hij, zelfs nadat hij stopte met spelen, bleef fluiten: “Het is de liefde voor de sport’’ en “elk toernooi is een feestje.”

Waarom is het leuk om scheidsrechter te zijn?
Die vraag werd mij gesteld. Laten we terug gaan naar het begin.

Ik ben gevraagd om scheidsrechter te worden. Op mijn achttiende kwam ik in aanraking met waterbasketbal doordat een oud-klasgenote mij meenam naar een toernooi. Ik maakte een praatje met de coördinator van haar vereniging en hij vroeg me vervolgens of ik bij een training wilde komen kijken. Binnen een maand was ik zowel waterbasketbalspeler als vrijwilliger tijdens de overige zwemactiviteiten van de vereniging. Waterbasketbal is namelijk een aangepaste sport. In Roosendaal werd dat destijds aangeboden bij een omni-sportvereniging met diverse takken van sport voor mensen met een beperking. Daarnaast begeleidde ik wekelijks blinde en slechtziende mensen tijdens het vrijzwemmen.

In 1994 had de toenmalige sportbond Nebas/NSG een tekort aan scheidsrechters. Ik begon aan de opleiding en rondde die in 1995 af.

Waarom blijf je scheidsrechter, ook nadat je bent gestopt als speler en de vereniging hebt verlaten?
Dat is de liefde voor waterbasketbal. Het is een fantastische sport (misschien wel de leukste) en ik geniet nog altijd van de inzet van de spelers tijdens elk toernooi. Tussen de wedstrijden door is het bovendien gezellig om bij te praten met iedereen. Er zijn mensen die ik al ken sinds ik in 1991 actief werd in het waterbasketbal. Het blijft immers leuk voor iedereen, van 8 tot 88 jaar (M/V/X), zolang ze hun hoofd boven water kunnen houden, al dan niet met een hulpmiddel. Waterbasketbal heeft een extra dimensie: het gaat niet alleen om techniek en tactiek, maar vooral om hoe je elke speler (met zijn of haar beperking) het beste uit zichzelf kunt laten halen, zowel voor zichzelf als voor het team.
Elk toernooi is voor mij een feestje, het NK is elk jaar de kers op de taart van het sportieve seizoen.

Wanneer stop je als scheidsrechter?
Ik stop zodra ik merk dat ik niet meer scherp genoeg ben om overtredingen tijdens wedstrijden te signaleren. Zolang ik word gevraagd om te fluiten op toernooien ga ik door. Gelukkig wordt mijn aanwezigheid gewaardeerd en worden mijn beslissingen gerespecteerd, want zonder scheidsrechters is er geen competitie.
Ik heb me wel voorgenomen dat ik onmiddellijk en voorgoed stop als ik ooit met fysiek geweld te maken krijg vanwege een beslissing die ik heb genomen.